Καλά, δεν το πιστεύω αυτό που έκανα σήμερα, αν και θα το παραδεχτώ σε όλους σας...
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Η κάρτα που έφτιαξα σήμερα (την άλλη που δημοσίευσα σήμερα την είχα φτιάξει από χτες ;ο))
Και η ιστορία:
Μόλις τελείωσα την δουλειά σήμερα, που σήμαινε ότι άρχιζαν και επίσημα οι διακοπές μου, άρχισα να κοιτάζω να αγαπημένα μου blogs με προκλήσεις για έμπνευση. Είχα βλέπετε ένα ελαφρύ πονοκέφαλο που δεν έλεγε να φύγει και ήθελα να χαλαρώσω λίγο (χα!)
Πρώτα, είδα ένα πολύ ωραίο χρωματικό συνδυασμό στο Play Date Cafe PDCC96:
Τα χρώματα μου βγήκαν λίγο πιο έντονα, και ίσως πιο πορτοκαλί από κοραλί, αλλά σημασία έχει ότι μου άρεσε ο συνδυασμός, σωστά; ;o)
Μετά λοιπόν κοίταξα και sketces. Επισκέφτηκα το blog των Waltzingmouse Sketch Challenge καθώς είχα καιρό να παίξω με τις Waltzingmouse σφραγίδες μου και μου είχαν λείψει... Το sketch μου άρεσε... αλλά είδα ότι είχα μόνο μιάμιση ώρα για να ετοιμάσω την κάρτα! Αυτός ο χρόνος δεν μου είναι αρκετός όταν δεν έχω ακόμα ιδέα του τι θα ετοιμάσω - χαρτιά, σφραγίδες, ιδέα, στήσιμο...
Παρεπιπτόντως, το sketch είναι το ακόλουθο:
Έθεσα λοιπόν στον εαυτό μου άλλη μία πρόκληση, να ετοιμάσω την κάρτα εγκαίρως... Όταν πλέον είχα κάρτα και φωτογραφία έτοιμη, μου έμεναν μόνο τέσσερα λεπτά για να συμμετάσχω! Ετοίμασα μία πολύ σύντομη και γρήγορη ανάρτηση στο αγγλικό blog μου και τελικά όταν έβαλα την κάρτα μου, έμενε μόνο ένα λεπτό ακόμα! χαχαχα
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην το ξανακάνω ποτέ... Οφείλω να ομολογήσω ότι το απόλαυσα ιδιαίτερα (κάποιοι με έχουν αποκαλέσει και adrenaline junkie... απλά τους εξηγώ ότι είμαι κλασικός τύπος της τελευταίας στιγμής... αλλά καμιά φορά μπορεί να έχουν και δίκιο - όπως σε αυτήν την περίπτωση!). Ξέχασα λοιπόν για λίγο (για 1,5 ώρα για να είμαι ακριβής) τον ελαφρύ πονοκέφαλό μου, αλλά:
α. τώρα ο πονοκέφαλος έχει επιστρέψει δριμύτερος (εννοείται)
β. αισθάνθηκα άβολα με την σύντομη και προσωρινή ανάρτηση
γ. πάντα έχω αμφιβολίες όταν βιάζομαι για κάτι. Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα αν είχα τον χρόνο που θα ήθελα.
Γι'αυτό λοιπόν τώρα αρνούμαι να σκεφτώ τι θα είχα κάνει καλύτερα (σίγουρα την φωτογραφία... χμχμχμ... σταμάτα Νατάσα!), και απλά θα βάλω την καρτούλα στον τοίχο του σαλονιού μου προς το παρόν ;ο)
Αυτή ήταν η ιστορία της κάρτας!
Ελπίζω να άξιζε τον κόπο και να σας αρέσει!
Φιλιά,
Νατάσα
Υλικά:
4 σχόλια:
Δεν ξερω για σενα,αλλα εγω το διασκεδασα με την ιστορια της καρτας!Η αδρεναλινη ειναι κατι που σιγουρα λειπει απο αυτες του ειδους ασχολιες(scrapbooking,cardmaking,βελονάκι,πλεξιμο κλπ),αλλα εσυ τα καταφερες και το εκανες και αυτο!!!!Ομορφη καρτουλα...μου αρεσουν πολυ τα χρωματα και η φραση που χρησιμοποιησες!
Σε φιλω...;)
Πλάκα μας κάνεις Νατασάκι; Είναι φανταστική η κάρτα σου!
Να περνάς τέλεια!
Τα κατάφερες μια χαρά και έφτιαξες μια υπέροχη κάρτα!!!!μ' αρέσει η φράση που έγραψες!!!καλή επιτυχία!!!
Ουφ αγχώθηκα! Χα χα μπράβο πάντως το αποτέλεσμα τέλειο με τις όποιες συνθήκες! Καλή επιτυχία τώρα τόσο αγώνα έκανες! Η σύνθεση όπως και το θέμα μου άρεσαν πάρα πολύ!
Δημοσίευση σχολίου