Μάγια

...όχι η μέλισσα όμως!

Για άλλη μια φορά αυτές τις μέρες σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που έχω ανακαλύψει αυτό το χόμπυ. Την τελευταία εβδομάδα είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα με ένα πρόβλημα υγείας στην οικογένεια. Έτσι τα βράδυα, που δεν έχω κουράγιο να πάω κάπου ή να μιλήσω με κάποιον, αλλά και που δεν με χωράει ο τόπος, ξεσπάω με το χόμπυ μας. Αρχικά μου βγήκε η σύνθεση που θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα, τώρα πλέον στέρεψα από έμπνευση και οργανώνω το δωμάτιό μου (πάλι!)

Η σύνθεση:

Οι φιλενάδες γνωρίζετε την τρέλα που έχω με τις γάτες. Και τα σκυλιά τα αγαπάω πολύ, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν τρελαίνομαι τόσο όσο με τις γάτες. Με μία εξαίρεση: την Μάγια.

Η Μάγια ήταν η κούκλα ενός παλιού μου φίλου. Την ονόμασαν έτσι γιατί "τους έκανε Μάγια" - εξού και το journaling. Αν και η Μάγια μας άφησε για τον σκυλοπαράδεισο εδώ και χρόνια, δεν την ξεχνάω - είναι πραγματικά ο μόνος σκύλος που κατάφερε να μου κλέψει την καρδιά - προφανώς μου έκανε τα μάγια της και σε μένα ;)

Επειδή οι φωτογραφίες ήταν παλιές τις έκανα ασπρόμαυρες - ούτως ή άλλως η Μάγια ήταν μαύρο κόκερ με άσπρες πινελιές, οπότε δεν θα άλλαζε αυτό. Τα κόκκινα (άσπρα) μάτια από το φλας δεν μπόρεσα να τα αλλάξω... Έκανα κάποιες προσπάθειες αλλά έβγαινε σαν εξωγήινος! Ε, κάποτε θα το μάθω και αυτό.

Νομίζω ότι είναι η πιο σκοτεινή σύνθεση (αχ ναι βρε Αλίκη, εννοώ σκούρα!) που έχω φτιάξει μέχρι στιγμής... Ελπίζω μόνο η διάθεσή μου να μην την έχει αδικήσει την Μαγιούλα! Με τις κόκκινες καρδιές προσπάθησα να εκφράσω το πως αισθανόμουν για αυτήν.

Η σύνθεση είναι βάση του σκετς του Sketches in Thyme:

Δυστυχώς δεν την έστειλα εγκαίρως κι έτσι δεν συμπεριλήφθηκε στις δημιουργίες του DT... oh well, μικρό το κακό.

Ελπίζω να σας αρέσει!

Φιλιά,
Νατάσα