Το πρώτο μου μάθημα λοιπόν για την 1η Σεπτεμβρίου: "Μην ξεγελιέσαι από τα χαρούμενα πρόσωπα και χαμόγελα. Και πάλι οι άνθρωποι μπορεί να νοιώθουν μέσα τους μεγάλο φόβο".
Η σκέψη αυτή ήρθε αφού μίλησα τις δύο τελευταίες μέρες με φίλες μου που είναι έγκυοι. Τρεις φίλες μου ήθελαν να κάνουν παιδί, και οι τρεις είναι έγκυοι τώρα. Και όλες νοιώθουν, ή έχουν αισθανθεί πολύ φοβισμένες. Τί έκανα; Ήταν η σωστή απόφαση ή έκανα λάθος; Πώς θα αλλάξει η ζωή μου τώρα; Καλά δεν πέρναγα μέχρι τώρα; Και πολλές άλλες ερωτήσεις που εσείς οι μαμάδες θα ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα.
Καθώς εγώ δεν έχω παιδί, αλλά με την σκέψη ότι θα μπορούσα να μείνω έγκυος, τις καταλαβαίνω - στην θεωρία. Οι άλλοι γύρω τους (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) χαίρονται τόσο πολύ για τις ίδιες, και υποθέτουν ότι και οι ίδιες θα πρέπει να πετάνε στα σύννεφα από την χαρά τους... Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πίσω από τα χαρούμενα χαμόγελα υπάρχουν και άλλα πολύ έντονα και αντικρουόμενα συναισθήματα.
Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τις εγκυμοσύνες. Σας έχει τύχει ποτέ ένα από τα όνειρά σας να γίνει πραγματικότητα, και αμέσως να αισθανθείτε την καρδιά σας να σφίγγεται από τον φόβο; Προσωπικά μου έχει τύχει κάποιες φορές. Όταν μετακόμησα στην Ισπανία - Το μεγαλύτερο όνειρό μου πραγματικότητα, και σπουδές στο εξωτερικό, και μάλιστα στην Ισπανία για την οποία είχα αναπτύξει μία ιδιαίτερη αδυναμία (τρέλα θα έλεγα). Κι όμως, κάποιες φορές αισθανόμουν τόσο τρομαγμένη με την αλλαγή - ήταν η σωστή απόφαση; Πώς θα άλλαζε η ζωή μου μακροπρόθεσμα; Και με κάθε καινούρια δουλειά - βρήκα την δουλειά που ονειρευόμουν - και άρχισαν οι φόβοι. Θα ανταποκριθώ στις απαιτήσεις; Θα βοηθήσει την καριέρα μου, μήπως θα ήταν υπερβολικά απαιτητική και αγχωτική δουλειά; Δεν λέω βέβαια ότι αυτά μπορούν να συγκριθούν με την αλλαγή που μπορεί να φέρει ένα παιδί, αλλά ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...
Αυτό που με βοηθάει πάντα, τουλάχιστον εμένα, είναι η σκέψη ότι αργά ή γρήγορα στο μέλλον θα θυμάμαι αυτούς τους φόβους και θα χαμογελάω... Ή το βασικό μου πιστεύω - όλα γίνονται με κάποιο σκοπό ;ο)
Ελπίζω να μην το παραέκανα με το πρώτο μου μάθημα! Κι ελπίζω να είναι πιο "ελαφριά" τα επόμενα, χαχαχα
Τώρα, στο δημιουργικό κομμάτι...
Σήμερα ετοίμασα τα βασικά μιας σελίδας, αλλά φυσικά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αυτό θα πρέπει να περιμένει μέχρι να επιστρέψω από τις διακοπές σε μία εβδομάδα περίπου. Ορίστε αυτό που ετοίμασα σήμερα:
Ο χώρος που έχω για να γράψω το κάθε μάθημα είναι πολύ μικρός. Σκέφτηκα λοιπόν να ετοιμάσω ένα είδος φακέλου για την κάθε ημέρα. Στον φάκελο θα γράφω μία μικρή φράση, την "ουσία" του μαθήματος, ενώ στο εσωτερικό του θα το εξηγώ λίγο περισσότερο - όχι μόνο για μία καλύτερη εξήγηση, αλλά για να θυμάμαι κι εγώ μετά από λίγα χρόνια πώς μου ήρθε αυτή η σκέψη...
Όταν επιστρέψω σπίτι έχω κάποιες λεπτοδουλειές να κάνω για να το βελτιώσω, και επίσης:
- Να ετοιμάσω την ημερομηνία στο αριστερό τμήμα της σελίδας. Γι'αυτό θα χρειαστώ το Big Shot και την μήτρα αλφαβήτου του Tim Holtz.
- Να ξαναγράψω την εξήγηση σαν ένα μικρό tag, με τρύπα και κορδέλα
Αυτά για σήμερα... Καιρός να ελαφρύνω λίγο και να πάω για μπανάκι!
Ελπίζω να σας αρέσει!
Νατάσα
6 σχόλια:
Τέλειο είναι ακόμα και έτσι, ατελείωτο!και όσο για τις σκέψεις σου,....έτσι ακριβώς είναι!αλλά απο την άλλη είναι τέτοια ευτυχία τα παιδιά που τελικά οι φόβοι έρχονται σε δεύτερη μοίρα...!φιλιά!
Α, ναι, εννοείται! Δεν ήθελα να βγει αρνητικό μήνυμα, μόνο το ότι καλό θα είναι να έχουμε υπόψη μας ότι μπορεί να χρειάζεται και συμπαράσταση σε άλλο επίπεδο πέρα από την χαρά ;ο)
Έχεις απόλυτο δίκιο...Οι ερωτήσεις και οι φόβοι που αναφέρεις για τις εγκυμονούσες παραπάνω ισχύουν...Η ανησυχία είναι τόσο μεγάλη που μερικές φορές νομίζεις ότι δεν θα καταφέρεις να το αντέξεις (τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ που έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδάκι πριν 4 μήνες)...Αλλά μετά σου "σκάει" ένα χαμόγελο και όλα ξεχνιούνται,όλα περνάνε....Τι να πω,το θαύμα της φύσης!!!!
Όσο για τη σελίδα που έφτιαξες, είναι απλή και ιδιαίτερη!!!Τέλεια....
Σοφία μου, να το χαίρεσαι!
Ευτυχώς η φύση κάνει το θαύμα της ;ο) Είναι η στιγμή που σκέφτεσαι τους προηγούμενους φόβους ή τις ανησυχίες αν θέλεις, και χαμογελάς ;ο)
Αναστασία μου μπράβο σου! Νομίζω ότι έχεις πιάσει την ουσία του μαθήματος!
'Οσο για τις σκέψεις και για το σημερινό μάθημα... εντυπωσιάστικα! Γράφεις πολύ ωραία και με κράτησε ως το τέλος το κείμενο !
Φυσικά και το καλλιτεχνικό μέρος ειναι υπέροχο. Ένα όμορφο περιτύλιγμα για ένα ομορφότερο περιεχόμενο!
:-)
Νατάσα, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, πραγματικά με έκαναν να χαρώ πολύ :D
Η αλήθεια είναι ότι είχα μια μικρή ανησυχία μήπως το παράκανα, χεχεχε
Δημοσίευση σχολίου