Όταν τα μάτια μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια...

Καλημέρα!!!!

Σήμερα έχω μία σύνθεση που έχω φτιάξει εδώ και δέκα μέρες περίπου. Ήταν και η τελευταία φορά που μπήκα στο craftoδωμάτιο για δημιουργικό σκοπό... Που θα πάει, θα έρθει και η άδεια μου και κάτι θα κάνω πάλι! Πάλι καλά που είχα αρκετά πράγματα που είχα φτιάξει τις προηγούμενες εβδομάδες για τις σχεδιαστικές ομάδες κι έτσι το μπλογκάκι μου δεν μπήκε σε λήθαργο ;) Κι αυτήν την ανάρτηση θα την καθυστερούσα, αλλά τελειώνουν και οι προθεσμίες για τις προκλήσεις που με ενέπνευσαν, δεν ήταν κρίμα;

Πριν λίγες μέρες λοιπόν σας έδειξα την σύνθεση που έφτιαξα με την αγαπημένη μου φωτογραφία του Νικόλα από την βάφτιση των ανηψιών μου. Σήμερα η σύνθεση είναι με την αγαπημένη μου φωτογραφία του Ανδρέα από την βάφτιση:

Μου άρεσε τόσο πολύ το πως ο φωτογράφος έπιασε αυτήν την οικογενειακή στιγμή με τον μπαμπά, την μαμά και το μωράκι τους. Και ένα πράγμα που συνειδητοποίησα αυτούς τους τελευταίους μήνες είναι το πόσο σημαντικό είναι η φωτογραφία που χρησιμοποιώ να έχει ένα νόημα για μένα, να μου θυμίζει ή να σημαίνει κάτι. Τότε η απόλαυση της δημιουργίας δεν συγκρίνεται με τίποτα...

Τα χρώματα τα κράτησα επίτηδες σε πράσινο/λαδί και μπλε/τυρκουάζ, καθώς ήταν τα χρώματα της βάφτισης. Το σκετς που χρησιμοποίησα είναι από το Sketchbook 365 του Scrap 365 και είναι το ακόλουθο:

Επίσης είδα την πρόκληση του The Studio Challenges που μας ζητάει να χρησιμοποιήσουμε πολλά πολλά στρώματα... ε, έβγαλα τα απωθημένα μου! Το τι χαρτάκια έκοψα δεν λέγεται... νομίζω μέτρησα 9 ή 10 στρώματα χαρτιών! Γιατί τόσους μήνες τα λυπόμουνα και δεν τα έκοβα, τα κράταγα για αυτήν την "σπέσιαλ" σύνθεση που περίμενα να έρθει... Ώσπου τελικά έχω καταλήξει με περισσότερα χαρτιά απ'ότι χρειάζομαι, και είπα - αυτό ήταν. Κόβε!!!

Και κάποιες κοντινές φωτογραφίες:

Διακοσμητικά στην γωνία, και σε ξύλινα διακοσμητικά ο μπαμπάς, η μαμά και ο γιόκας τους ;) Τα μαύρα γράμματα με τον ορισμό του θαύματος είναι rub-on. Το θαύμα το σκέφτηκα σε συνδυασμό με την αριθμητική πράξη της αγάπης που έβαλα στα μπανεράκια στο πάνω δεξιά μέρος της σύνθεσης (φωτογραφία που ακολουθεί)... Γιατί κάθε νέα ζωή που έρχεται στον κόσμο είναι ένα θαύμα!

Για άλλη μια φορά στόλισα τα ξύλινα διακοσμητικά με washi tape και έγραψα πάνω τους την εξίσωση της οικογένειας με rubons

To journaling γραμμένο σε tag και μέσα σε διάφανο φάκελο λέει πολύ απλά ότι καμιά φορά τα λόγια είναι περιττά... η φωτογραφία τα λέει όλα.

Και τόνισα και αυτό που λένε τα μάτια των πρωταγωνιστών στην φωτογραφία, σε περίπτωση που δεν είναι κατανοητό (λέμε τώρα! χαχαχα)

Αυτά από μένα για σήμερα... Ελπίζω να σας αρέσει!

Φιλιά,
Νατάσα